ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
- Μια γειτόνισσα φέρνει σύκα. Φρέσκα, στάζουν μέλι, μόλις
τα έχει κόψει". Να σας φιλέψω (σ. 193) .
22 Μαΐου: Ο Πρασοχάρακας έφερε μισό καλάθικρίθινο πα-
ξιμάδι. Ο Θεός να τον έχει καλά Φάγαμε μόνο παξιμάδι κι
ελιές .
24 Μαΐου: Ζύμωσα . Να είναι καλά ο Πρασοχάρακας . Εφερε
μισό τσουβάλι αλεύρι.
25 Μαΐου: Βρούβες . Σκληρές Ξεράθηκαν τα χόρτα.
Κρίμα Έκοψα το πρτο κολοκυθάκι και το έκαμα σφουγ-
γάτο. Να ξεγελούμε τους εαυτούς μας .
27 Μαΐου:Οι σημεισεις της τελεινουν μ ' ένα μετέωρο
σημείο στίξης: άνω και κάτω τελεία. Το δίστιγμο της γραμμα-
τικής αιωρείται . Δεν είναι που απουσιάζει το φαγητό της ημέ
ρας από τούτο το ιδιόχειρο κουζινικό καλαντάρι , είναι που
γλιστρά κανείς στις λευκές σελίδες του χρόνου και χάνεται στο
κενό του (σ. 117-118).
* Το σκουτελικό επανέρχεται . Ένα πιάτο φαΐαπό το ένα
σπίτι στο άλλο σε καιρούς οικονομικής κρίσης και πανδη-
μίας . Μία παλιά κρητική συνήθεια στις πόλεις και στα
χωριά . Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, πηγαίναμε
κάθε χρόνο οικογενειακά στον τόπο καταγωγής των γονιν
της γυναίκας μου , σ' έναν πανέμορφο τόπο , στο Γαλαξείδι.
Χωρίς να το πολυσκεφτ από τον πρτο χρόνο κιόλας , σαν
να βρισκόμουν στην Κρήτη, δεν παρέλειπα κάθε μέρα να
πηγαίνω σκουτελικό σε γειτόνους . Παραξενεύτηκαν στην
αρχή , όμως μετά, αυτή η συνήθεια μου έφερε συμπάθειες
και φιλίες που άντεξαν στα χρόνια που πέρασαν
Στο μυθιστόρημα "Κι οι θάλασσες σωπαίνουν" διαβάζω :
Ο γερο-καλόγερος έβαλε το πήλινο τσικάλι στη μέση ,
έφερε τρία πιρούνια , ελιές , κρασί, και τρεις ντάκους κρίθινο
παξιμάδι. Εχω γυρίσει χρες πολλές , έχω γευματίσει σε μαγέ
ρικα, ταβέρνες, πολυτελή ρεστοράν , μα τούτο το γεύμα δεν
θα το ξεχάσω ποτέ. Θαρρ πως ταίριαζε με το τοπίο, ήταν αυ-
στηρό μα και χαρίεν μαζί. Μέσα από τούτη τη λιτότητα ξε-
πρόβαλλε ένας απέραντος κόσμος , τραχύς αλλά γεμάτος
σαγήνη. Ξεπετιόταν απλός και αφτιασίδωτος ο αινιος μύθος
του τόπου μου . Θάρρεψα (σ. 137).
- Εκείνος ρούφηξε δυο γουλιές καφέ, ασκέτος είναι, σκέτο
να τον πίνεις η ζάχαρη του κόβει την αντρειγιάν (σ. 198) .
- Είχαν βγει στις εξοχές για βρουβολόημα, γέμισαν τα κα-
λάθια τους και χθηκαν μέσα στους θάμνους δίπλα σε μια ξε-
ρολιθιά , για να καθαρίσουν τα χόρτα και ν αλαφρσει το
βάρος (σ. 202 ).
- Καθένας κουβαλούσε κι από κάτι για τη μνήμη της πεθα-
μένης , πιατέλες το βραστό , το καπρικό στολισμένο με πατω-
σιές λεμονόφυλλα , πανέρια τα οπωρικά , λογι λογι τα
καλιτσούνια, τα ξεροτήγανα, τα σταφιδωτά και τα πατούδα .
Στη μέση μια φωτογραφία της μάνας δίπλα το λιβανιστήρι
"Αμπελοβλάσταρα.
Ευτυχς έχουν
καλή βλάστηση τ' αμπέλια"
Αμπελοβλάσταρα
τουρσί
54
