Φυλλάδιο Χαλκιαδάκης - ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΠΛΕΟΝ - σελίδα 20

thumbnail - Φυλλάδια Χαλκιαδάκης - Εκπτωτικά προϊόντα - σύκα. Σελίδα 20.
20 / 81

Προϊόντα σε αυτό το φυλλάδιο

 
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ & ΚΕΙΜΕΝΑ: ΝΙΚΟΣ ΨΙΛΑΚΗΣ Η σοφία της λαϊκής αρχιτεκτονικής- το απέριττο μεγαλείο της κρεβατίνας Χαρά μεγάλη να βρεθείς στον ίσκιο μιας σπιτικής κληματαριάς και να ναι Αύγουστος μήνας . Να θερ - εύουν οι φυλλωσιές πάνω από το κεφάλι σου, να κρέμονται τα γεννήματα της αμπέλου-σκέτο κε- χριμπάρι-κι εσύ να μην έχεις τίποτ' άλλο να κάμεις παρά ν' απλσεις τοχέρι και να διαλέξεις την πιο γλυκιά ργα Ευλογία να βινεις τον κύκλο του χρόνου . Να απο- λαμβάνεις τα μαγιάτικα ρόδα, τα σεπτεμβριανά κυ- δνια, τ' αυγουστιάτικα σταφύλια, τα ιουλιάτικα σύκα . Ευλογία να παραδίδεσαι στο μυστήριο της φύσης και να ξέρεις πως είσαι κομμάτι της φύσης κι εσύ , σάρκα από τη σάρκα της. Συνάντησα πριν από χρόνια έναν συμπατριτη μου που χε ζήσει εξήντα χρόνους στην Αμερική κι επέστρεφε για τρίτη μόλις φορά στη γενέθλια γη , γέροντας πια , στα ογδόντα του, καταλυμένος από τον μόχτο. Ήταν μια ζεστή μέρα του Αυ- γούστου κι είχε πάει παρέα με τ'ανίψια του στο πανηγύρι του Αφέντη. Τον παρατηρούσα να κοιτάζει έκπληκτος τον τόπο σαν να τον έβλεπε για πρτη φορά και τον ρτησα τι του είχε λείψει πιο πολύ από το ελληνικό καλοκαίρι Η αυλή του πα- τρικού μουν, απάντησε, αη αυλή με την κρεβατίναν . Η αυλή δεν υπήρχε πια , το πατρικό του είχε ρημάξει κι η κρεβατίνα είχε ξεραθεί προ πολλού. Αυτός ο ιερός τόπος , η αυλή του σπι- τιού, συνόψιζε στα μάτια του κουρασμένου μετανάστη όλη τη μαγεία του ελληνικού καλοκαιριού . Χωρίς να τον ρωτήσω τίποτ' άλλο άρχισε να μιλά για τη μεγάλη κληματαριά που φάνταζε κάποτε στα παιδικά του μάτια σαν ένας δεύτερος ου- ρανός , πράσινος , σκιερός, κοσμημένος με ακίκια, ροζακιά, εφτάκοιλα και ρωμαίικα σταφύλια. Η αυλή του ρημαγμένου σπιτιού είχε δυο χτιστά πεζούλια στις άκρες, ένα μεγάλο τρα πέζι στη μέση, ένα πηγάδι με μαγγάνι στη μια γωνιά και μια πρόχειρη παραστιά στην άλλη, εκεί όπου δεν έφτανε η φυλ- λωσιά της κρεβατίνας . Η περιγραφή του ήταν τόσο ζωντανή που για μια στιγμή νόμισα ότι έβλεπα μπροστά μου όλα όσ συνέχιζε να περιγράφει: τον λύχνο που άναβε την ρα του δεί πνου στηριγμένος σ' έναν πρόχειρο λυχνοστάτη, τη μάνα που μαγείρευε στο πήλινο πατηνιτικο τσικάλι, τα παιδιά που παί- ζανε, τα τζιτζίκια που ξεκούφαιναν τον κόσμο από το ξημέ ρωμα μέχρι αργά το βράδυ . Η αυλή με την κρεβατίνα ήταν ο τόπος της θερινής δια- βίωσης , αλλά και ο τόπος της μνήμης . Εκεί γευμάτιζαν , εκεί δειπνούσαν, εκεί κάθονταν τις ρες της ξεκούρασης εκεί κοι- μούνταν στρωματσάδα τις πιο ζεστές νύχτες του Ιουλίου. Απο σπέριζαν οι γειτόνισσες καθισμένες στα πέτρινα πεζούλια, έλεγαν ιστορίες και παραμύθια , ξέφευγαν κάπως από τις έγνοιες της βιωτής. Τα σταφύλια ωρίμαζαν στα μέσα του Αυ- γούστου . Και τότε φανερωνόταν το μεγαλείο της ανθρπινης εμπειρίας. Τα έκοβαν με μέτρο . Μόνον όσα μπορούσαν να κα- 20

Άλλα φυλλάδια Χαλκιαδάκης

Τελευταία φυλλάδια