Φυλλάδιο Χαλκιαδάκης - ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΠΛΕΟΝ - σελίδα 38

thumbnail - Φυλλάδια Χαλκιαδάκης - Εκπτωτικά προϊόντα - ντομάτα, λάδι, τραπέζι. Σελίδα 38.
38 / 81

Προϊόντα σε αυτό το φυλλάδιο

 
ΚΡΗΤΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ Βλιτόπιτες να γευτ το μεσημεριανό φαγητό τους πετεινό κοκκινιστό Ψημένο σε πήλινο τσικάλι, σε μια πρόχειρη παραστιά φτιαγ- μένη στην άκρη του αμπελνα . Δεν είναι μόνο η κάθε γιορτή που έχει το φαγητό της , είναι κι η κάθε ξεχωριστή μέρα του χρόνου, η αρχή και το τέλος του λιομαζματος, η αρχή και το τέλος του τρύγου , η αρχή και το τέλος του αλωνιού μέρες γιορτινές λογούνται κι εκείνες . Εθιμικό φαγητό του τρύγου ήταν ο κοκκινιστός πετεινός στα χρόνια που μεγάλωνα και μά θαινα τον κόσμο , τότε που κάποιος ψαρογένης παππούς έρι- χνε λίγες σταγόνες κρασί στην πρτη κουρμούλα του αμπελιού. Τα σα εκ των σων . κάποιος Αη Λιας , όλο και κάποιος Αφέντης ση κνει στους μους τις προσευχές των οδοιπόρων. Σ' εκείνον τον Αφέντη, τον άρχοντα των κορυφν και των υετν , κομίζουν κάθε χρόνο τα πρτα σταφύλια . ΑΝ ΗΤΑΝ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΥΑ στον χρόνο, θα σταματούσα στην παραλία του Μόχλου στη Σητεία, δεκαετία του 1920, θα ξε - σπέπαζα τις πήλινες χύτρες που χοχλακούσαν πάνω σε πρό- χειρες παραστιές για να νισω τη μυρωδιά μιας παράδοσης που χάνεται στην εποχή της Βενετιάς, ίσως και σ' ακόμη πα λιότερους χρόνους δεκάδες οι χύτρες στην ακτή, όσες κι οι φαμίλιες που κατηφόριζαν σε ένα ονειρεμένο τοπίο για την Ανάληψη και τα πρτα τους μακροβούτια. Εδ η γιορτή είχε τη δική της γεύση, κρέας βρασμένο σε θαλασσινό νερό. Είναι η εεχασμένη σήμερα γιαλίτικη σούπα. Στον Μόχλο η πρτη επαφή με τη θάλασσα δεν ήταν απλά τελετουργική , έμοιαζε με ιδιότυπη μετάληψη θαλασσινού νερού. Εδ η κάθε γιορτή έχει τη γεύση της όπως έχουν και πολ λοί από τους αγίους τις προσωνυμίες που ορίζουν το εθιμικό τραπέζι του κρητικού πανηγυριού: Άη Γιάννης Ντολμαδάς, Αη Γιάννης Μελισσάς, Αη Γιργης Αγκιναράς, Αη Γιργης Σφουγ γατάς, Παναγιά του Φασουλόρυζου. Πς να ξεχάσω την πήλινη λεκάνη με τη σαλάτα του κα- λοκαιριού , ντομάτες και ξυλάγγουρα που κολυμπούνε στο λάδι, μυζήθρα σπιτικιά στη μέση, μπόλικα κλαδάκια γλιστρί δας ολόγυρα . Πς να ξεχάσω κι εκείνο το μιγαδερό παξιμάδι που όταν προβάλλει στην οθόνη της μνήμης νομίζω είναι ολόιδιος ο άρτος των αγγέλων. Μνήμη είναι η γεύση. Μνήμη και νοσταλγία για ό,τι πέ- ρασε, μνήμη και προσμονή για ό,τι θα έρθει Γυναίκες που προ- χωρούν συν δυο, συν τρεις με τις ταξιμάρικες πίτες στα χέρια, ι στον άγιο του Αυγούστου, εκείνον που όλα τα βρ ΑΝ ΗΤΑΝ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΜΟΥΝ σε τρύγο, θα καθόμουν πλάι στους ξωμάχους , στονίσκιο μιας γέρικης ελιάς και θα ζητούσα προσ σκει, χαμένα πράματα, χαμένες προσδοκίες , μέχρι και έρωτες χαμένους . Τον Α-Φανούρη λέω, τον νεοφανή μας ευρέτη, λε- βεντόκορμο κι ευθυτενή άγιο . Ανείπωτο συναίσθημα να είσαι 38

Άλλα φυλλάδια Χαλκιαδάκης

Τελευταία φυλλάδια