να σωθούν από τη φθορά δυο παλιά καθίσματα, πρόχειρες
κατασκευές βοσκών ή ψαράδων. Λίγες μικρές εικόνες κρέ-
μονται στα τοιχώματα. Και δυο καντήλια σβηστά. Ο Νικήτας,
που μας συνοδεύει στο ταξίδι, τα ανάβει. Έτσι επιβάλλουν οι
συνήθειες του τόπου.
Στα τοιχώματα στρώσεις οι κάπνες. Άλλες μένουν, άλλες
απολεπίζονται με τα χρόνια μαζί με το πέτρωμα και πέφτουν.
Εδώ μπορείς να μαντέψεις όσα δεν λέχτηκαν και δεν γράφτη-
καν ποτέ. Και όσα μαρτυρούν τον πολυδύναμο ρόλο των ερη-
μικών μας ναών. Κέντρα λατρείας, αλλά και τόποι καταφυγής.
Σε τέτοιους χώρους διανυχτέρευαν ανά τους αιώνες οι ταξι-
διώτες, οι περαστικοί που νυχτώνονταν στους δρόμους, οι βο-
σκοί και οι ψαράδες. Φιλόξενοι ήταν πάντα οι άγιοι της
ερημιάς.
Ναός και τούτος, λοιπόν. Αφιερωμένος στον Άγιο Γεώ-
ργιο. Τον βλέπουμε σε μια προχειροφτιαγμένη εικόνα, χαρτί
λιθογραφίας κολλημένο σε ξύλο. Βλέπουμε και τη Βρεφοκρα-
τούσα. Άλλους αγίους δεν έχει. Δεξιά, ένα ξεφτισμένο χαρτί.
ΥΠΕΡ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2022
Στα τοιχώματα στρώσεις οι κάπνες.
Άλλες μένουν, άλλες απολεπίζονται με
τα χρόνια μαζί με το πέτρωμα και πέ-
φτουν. Εδώ μπορείς να μαντέψεις όσα
δεν λέχτηκαν και δεν γράφτηκαν ποτέ.
Και όσα μαρτυρούν τον πολυδύναμο
ρόλο των ερημικών μας ναών.
Άγνωστο πόσα χρόνια βρίσκεται εδώ. Άγνωστο...
Φεύγουμε. Ο Άγιος μένει. Κάποτε κάποιος άλλος θ' ανοίξει
την πρόχειρη ξύλινη πόρτα. Ίσως και κάποιος παπάς θα λει-
τουργήσει.
Ο Άγιος περιμένει. Ο Άι Γιώργης της μοναξιάς.
23
